Bob is 8 jaar, houdt van grapjes, springt graag trampoline, is gek op treinen en chocopasta. Hij heeft een migratie achtergrond en is via Lentekind doorgestroomd naar een school voor speciaal onderwijs.
Diagnose autisme
Autisme was bij Alice* niet bekend voordat haar zoon de diagnose kreeg. “Het had geen naam waar ik vandaan kom, maar wordt anders getypeerd. Dat maakte de diagnose bij ons thuis moeilijk.” Met de diagnose kwam ook acceptatie. “Ik hield hoop en zocht naar mogelijkheden om het leven van mijn zoon beter te maken. Dit gaf ons ruimte om Bob te helpen.”
Begeleiding en een groep die past
Vanuit de instanties die haar hielpen bij het verkrijgen van een verblijfsvergunning en haar eigen netwerk werd er positief gesproken over Stichting Lentekind. “Ik ging kijken en zag kinderen in rolstoelen die niet konden praten. Mijn eerste gedachte was: Hier hoort mijn kind toch niet tussen? Door de orthopedagoog werd ik gerustgesteld.” Binnen Lentekind zijn verschillende soorten groepen gebaseerd op de leeftijd, beperking en ontwikkeling. “Bob zou in een speciale groep terechtkomen met kinderen die ook een autisme spectrum stoornis hebben. Zo zou hij de behandeling krijgen die bij hem past.” Helaas was er op dat moment geen plek vrij, maar na een wachttijd van negen maanden werd Bob onderdeel van de groep Groene Kikkers. Gelukkig zijn er nu geen wachtlijsten meer bij Lentekind.
“Na een tijdje begon Bob te wennen aan de routine, het dagritme en de omgeving. Hierdoor kwam hij tot rust waardoor hij zich verder kon ontwikkelen.”
Lentekind en thuis
In het begin was het moeilijk. “Heel veel gillen. Bob kwam in een nieuwe omgeving en begreep niet wat wij van hem vroegen. Dat uitte hij door te gillen.” Om Bob te helpen in het begrijpen van zijn nieuwe omgeving, gebruikten zijn begeleiders visualisatie. Visuele informatieverwerking is sterker bij kinderen met autisme dan auditieve informatieverwerking. Aan de hand van foto’s legden ze Bob uit wat hij die dag zou gaan doen. “Na een tijdje begon hij te wennen aan de routine, het dagritme en de omgeving. Hierdoor kwam hij tot rust waardoor Bob zich verder kon ontwikkelen.” Wat Bob leerde bij Lentekind, dat nam Alice mee om thuis verder mee te oefenen. “Zijn begeleiders hebben onder andere geholpen bij zijn zindelijkheidstraining. Thuis liepen wij hier tegenaan. Met hun inzet en advies is het ons samen gelukt!”
Ondersteuning bij naar school gaan
“Toen Bob klaar was voor de volgende stap ben ik samen met de orthopedagoog gaan kijken naar scholen voor speciaal onderwijs. Bij de schoolplaatsing heeft Lentekind ons goed ondersteund. Voor zijn nieuwe school had Bob bijvoorbeeld een speciale autostoel nodig die we tijdelijk konden lenen van Lentekind totdat we een eigen stoel hadden geregeld. Het gevoel dat je welkom bent bij Lentekind heb ik als ouder, ondanks dat Bob niet meer bij Lentekind zit, nog steeds.”
Beste ouder,
“Deel en praat met de school of dagbehandeling. Vertel wat er thuis gebeurt. Bob had een periode dat hij thuis aan de haren van zijn zus trok. Dat was naar. Door dit te bespreken met zijn begeleiders bij Lentekind leerde ik hoe we dit gedrag thuis konden afleren. Het is belangrijk om te begrijpen wat je kind doormaakt. Door in gesprek te gaan en vragen te stellen aan de medewerkers van Lentekind begrijpen wij als ouders autisme beter en wat dit betekent voor onze zoon en het gezin.”
* Om privacy redenen zijn de gebruikte namen en beeltenissen geanonimiseerd.
