Wat een leuk busje, zei de vriend van Valesca (33), toen zij een busje van Lentekind zagen. Wat zou Lentekind zijn? Even googelen, en nu werkt de Belgische psychiatrisch verpleegkundige al weer twee jaar bij Lentekind.
Kleinschaligheid als voorwaarde
Valesca is naar Nederland verhuisd voor de liefde. Haar oude werk in België vond ze zo leuk dat ze daardoor haar draai niet goed kon vinden in het werk in de psychiatrie in Nederland. Ze besloot om een tijd in een strandtent te gaan werken om uit te zoeken wat ze nu zo miste van haar vorige baan. “Ik kwam erachter dat kleinschaligheid en de sfeer tussen collega’s een voorwaarde is om mijn werk met plezier te doen. Dat iedereen elkaar kent. Als dat er niet is, dan voel ik het ook niet.”
Investeren in werkplezier
Op de site van Lentekind herkende ze dat gevoel. Valesca stuurde een open sollicitatie en werd aangenomen in het half leegstaande gebouw aan de Churchilllaan waar Lentekind tijdelijk bivakkeerde vanwege een verbouwing. “Daar moest ik wel even doorheen kijken! Maar ik voelde direct die warmte tussen collega’s en naar de kinderen toe en voelde me welkom. Toen het nieuwe gebouw af was dacht ik echt: wow! De faciliteiten die we hier hebben voor de kinderen, dat gaf serieus een blij gevoel. En dat hier geïnvesteerd wordt in werkplezier, dat vind je niet op elke werkplaats hoor.”
"Je moet het echt voelen, dit werk."
Moeilijk verstaanbaar gedrag
Valesca werkt op twee groepen: op de ene groep met kinderen die soms moeilijk verstaanbaar gedrag vertonen, en op de andere groep met kinderen die net aangemeld zijn. “Ik vind het heel mooi om vertrouwen te winnen bij de kinderen. Dat gaat in hele kleine stapjes. Doordat er een band tussen ons ontstaat, zie je dat ze zich kunnen ontwikkelen. Vertrouwen is een fundament voor de kinderen.”
“Je moet van jezelf weten wat je grenzen zijn, want anders ben je niet betrouwbaar voor de kinderen. Die kijken elke dag toch wel een beetje naar jouw grenzen; kan jij mij dragen als ik het moeilijk heb? Sta je er dan ook nog voor mij, of word je daar zelf ook nerveus van? Daarom is vertrouwen tussen de collega’s onderling ook zo belangrijk. We stellen ons kwetsbaar op en geven elkaar constructieve kritiek.” Ook Lentekind kon rekenen op constructieve kritiek. De ervaring die ze opdeed met werken tijdens haar zwangerschap, heeft tot een nieuw beleid voor zwangere vrouwen geleid. Valesca heeft dus niet alleen impact op de kinderen, maar ook op de organisatie.
Droomjob
Inmiddels is Valesca, die in Gent is opgegroeid, helemaal geaard in Zeeland. Ze voelt zich thuis en heeft nieuwe vrienden gemaakt. “Voor mij is dit een droomjob. Je moet het voelen, dit werk. We kijken naar het totaalbeeld van het kind, en niet naar alleen de diagnose of de aandoening. Ik heb echt op veel voorzieningen gewerkt dat ik dacht: hier zou ik mijn kind niet willen hebben. Maar moest ik zelf zo’n kindje krijgen, dan zou ik het met een gerust hart naar Lentekind brengen.”
Het busje komt nog éénmaal terug in dit verhaal. Valesca heeft zelf een oude rolstoelbus gekocht die ze verbouwen tot een camper. Kan ze lekker met vriend, hond en kind op reis!
